tan when you can, en gaan met die banaan.

Bon dia lieve mensen,

Ik zit weer braaf op stage na een onvergetelijk weekend. Vorige week woensdag had ik eigenlijk besloten om een klein beetje op mijn voeding te letten. Dit omdat ik tot vorige week eigenlijk elke avond wel aan de wijn zat en hier niks qua sport doe. Waarom ik 'eigenlijk' had besloten om op te letten? ... omdat Cristina en ik woensdag uit eten waren geweest en pizza en 2L sangria weg hebben gekregen hahaha. Oke, dus dan maar donderdag beter opletten. Ben na het werk die donderdag gaan hardlopen. Wat een drama! Buiten dat ik niet echt de kleding bij heb om te sporten zit hier het weer wederom niet echt mee. Met een knallend rood hoofd en zweet over mijn ogen probeerde ik de witte streep op de weg al slingerend te volgen. Yup, zó dramatisch was het. En niet te vergeten de spierpijn die ik vrijdag had! You go Yara, lekker bij nagedacht! En al helemaal dom omdat ik vrijdag ging surfen met de studenten.

Dus toen waren we bij vrijdag. 6:50 verzamelen en NIET TE LAAT KOMEN stond er nadrukkelijk in de mail. Sommige nog dronken, de andere zonder slaap, ik met spierpijn... Iedereen stond braaf te wachten op de docenten en de bus. De docenten kwamen rond 7:15 aanzetten en de bus 5 min later. Eindelijk in de bus moesten we nog op de gymdocent wachten. Ik weet niet hoe ze deze instelling noemen maar het werd toch ondertussen al flink irritant. Maar goed, on the road. Onderweg nog ergens in een klein eettentje gepropt voor ontbijt en toen we rond 10:30 aankwamen in Sines werd iedereen wakker van hun schoonheidsslaapjes en was iedereen toch wel erg blij en verbaasd over de mooie kust. De zon scheen, de golven waren aanwezig en de natuur om het strand was prachtig en anders dan dat ik al gezien had. Maar goed, portugezen zouden portugezen niet zijn als ook hier een tijd issue'tje kwam. Ze hadden de surf docenten pas om 12;30 geboekt.... Na wat voetbal, strand tennis en ge'zon was het ondertussen al 1 uur en nog steeds niemand te bekennen. en toen was het half 3. EINDLEIJK !! Mijn zonnebrand was ondertussen al bijna leeg joh! We hadden er allemaal wel erg veel zin in. Eerst een uur uitleg en toen een half uurtje op het water. Veulste kort natuurlijk. Docenten hadden pizza en fruit meegenomen en rond een uurtje of 5 waren we weer op de terugweg.

Die avond had Jóse (rechterhand van Filipe) mij uitgenodigd om te komen eten samen met wat Nederlandse vrienden van hem. Het leek hem wel leuk om elkaar te ontmoeten. Ik snel nadat ik thuis was omgekleed en Jóse, Sandor en Júlia ontmoet. Sandor en Júlia zijn vader en dochter en verkopen wijn in Nederland van Monte novo e figuerinha. Jülia is 24 en haar moeder is Portugese dus beide spraken de taal. Ze zouden na het eten terug reizen naar Lagos waar haar opa en oma woonde. Ze stelde voor dat ik ook die kant op kwam. Na het etentje werd ik thuis afgezet en vroegen we ons af waarom ik niet gewoon gelijk mee zou gaan met de auto. Ik heb in 5min mijn spullen gepakt en ben met Sandor en Júlia de auto ingesprongen. Nog een flinke rit van ander half uur maar het was ontzettend gezellig en ik was reuze benieuwd waar ik terecht zou komen. Het appartement van haar grootouders was ontzettend klein maar we waren zo moe dat het kleine bed waar we met 2 inlagen helemaal niks meer uitmaakte. De volgende ochtend heerlijk in Lagos een sapje en een broodje gegeten en naar het strand! Tan when you can natuurlijk. Op het strand nog wat vrienden van de familie lang gekomen en met zijn alle geluncht. Hierna ingedut op het strand en toen de zon een beetje onderging zijn we terug gaan lopen naar het appartement. Na een zout dagje had ik ontzettend veel zin in een heerlijke douche maar ik kon mijn kont letterlijk niet keren in die kleine ruimte. Maar ik was en ben nog steeds ontzettend dankbaar dat ik hier mocht overnachten. 'S avonds gegeten bij nog meer vrienden en hierna zijn Juul en ik Lagos in gegaan om op stap te gaan. Heel veel Engelse en héél veel drank... Dat heeft mijn lichaam zondag geweten. Voelde mij ontzettend beroerd dat ik pas rond de middag klok mijn bed uit kon rollen. Ik was tot niks instaat en zag er tegen op dat ik nog dezelfde dag naar Beja moest reizen met de bus. Ik was al aan het plannen waar ik kotszakjes kon meepakken. Die middag ben ik met Sandor, Juul en haar moeder mee naar een klein plaatsje dicht bij Albufeira afgereisd. Familie van Sandor had hier een huisje gehuurd met zijn alle vakantie te vieren. Een ontzettend groot en mooi huis met een zwembad! Bikini aan en gaan! Rond een uur of half 6 hebben Sandor en Juul mij bij de bus afgezet waar ik kreeg te horen dat de bus naar Beja al vol zat. Misschien hoorde ik te balen maar hoezee nog een avond bij deze lieve mensen! Snel even wat mensen gebeld dat ik later op stage aan zou komen op maandag omdat ik de eerste bus terug zou nemen. Dus toen zijn we met heel de familie zondag avond uit eten geweest. Wat een familie zeg.... meer dood dan levend. Na een half uur geruzie over wie bij wie in de auto zou gaan, een kwartier om opa in de auto te placeren, oma die de auto niet in zijn achteruit zet maar in zijn vooruit, ome hans krijgt de auto niet de berg op, waren we na ik denk een uur eindelijk onderweg. Ook onderweg nog een paar keer van chauffeur gewisseld want oma wist zeker dat er iets mis was met de koppeling van de auto! (dit was natuurlijk niet het geval) In het dorp aangekomen moesten we om de 5m stoppen en wisselen om opa te ondersteunen en te laten rusten. Maar toen zaten we eindelijk!!! Ik kon er wel om lachen maar Juul had het helemaal gehad en wilde gelijk weer terug naar Lagos naar haar andere grootouders. We hebben heerlijk gegeten en sommige hadden een borrel meer op waar andere zich natuurlijk aan stoorden waardoor hier weer een ruzie over ontstond wie de rekening betaalde. Na ook nog wat geruzie over de kamer indeling lagen we om 12 te slapen. Maandag vroeg op, koffie (benzine) erin en natuurlijk nog een kwartier extra op de bus gewacht. Nadat ik thuis was heeft Filipe me lief opgehaald om naar stage te gaan en zo is er een einde gekomen aan mijn onvergetelijk weekend. Ik ben al uitgenodigd voor het aankomende weekend om terug te komen. Eens even kijken waar de wind mij heen gaat blazen.

Dit is trouwens alweer week 6... ik zit op de helft.

Dikke smakkerd xx